BİR AYRILIK GÜNÜ

Bir Ayrılık Günü

Bir sabah,

Ürkek ceylanlar gibi,

Düştünüz yollara.

Yanınızda her zorluğa

Kol kanat germiş anneniz.

Kiminiz dağlar aştı,

Sokaklar geçti kiminiz.

Minik kuşlar gibi,

Kıpır kıpırdı yüreğiniz.

Sımsıcak, gül tenlerinizle

Gülsuyundan terlerinizle geldiniz…

Yeniden yaşıyorum şimdi,

Yıllar süren hatırasını sizlerin.

Bir musiki olup sesiniz,

Bastırırdı cıvıltısını kuşların.

Dört mevsim gül açardı yanaklarınız.

Kurulurdu en tatlısı düşlerin.

Havası bir başkaydı burada,

Çok güzellerin, aferinlerin, alkışların…

Her günden daha değişik,

Bugün yüzünüzdeki ifade.

Çatık kaşlarınız yoksa

Doldu mu diyor vade?

Dudaklarınız niye öyle devrik?

Gözleriniz erik taneleri gibi iri.

Güneş neden ısıtmıyor bugün?

Ufuklar niçin inadına gri?

Dokunsam ağlayacaksınız.

Dokunsalar ağlayacağım sanki…

Ne çabuk büyüdünüz!

Köpüklü çağlayanlar gibi,

Nasıl da çabuk geçti yıllar!

Bu, son beraberliğimiz mi şimdi?

Şimdi ayrılıyor mu yollar?

…………………………………………..

Sevgili çocuklar!

Yıldızlar kadar uzaklara

Gitse de her biriniz.

İçimi güneş gibi ısıtır,

Hiç bitmeyen sevginiz.

Haydi, uçun, uçun artık.

Yaşlı gözlerle seyredeyim,

Kayboluşunuzu hızla.

Bu son uçuşunuz olsun,

Karneden kanatlarınızla…

1992  Hüseyin Karataş

Bostanbükü Köyü İlkokulu 5. Sınıf öğrencileri ile son güne ait duygular.